Ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1386, διάδοχος του Ερρίκου Δ΄ και της Μαρίας του Μπόουαν. Ήταν δεύτερος μονάρχης της Αγγλίας του οίκου Λάκανστερ (1413-1422). Παρά την απομάκρυνση του και την απομόνωση του από την Βασιλεία κατόρθωσε να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους βασιλιάδες της Αγγλίας.
Ερρίκος Ε’
Νεότερα Χρόνια
Με την εξορία του πατέρα του (Ερρίκος Δ΄) την κηδεμονία του μικρού Ερρίκου ανέλαβε ο παππούς του, Ιωάννης της Γάνδης. Ο Ερρίκος ήταν δίπλα στον Ριχάρδο Β΄ της Αγγλίας σε όλες τις εκστρατείες του, καθώς επισκέφτηκαν μαζί το Κάστρο του Τριμ στην κομητεία Μηθ, τη θέση του αρχαίου ιρλανδικού κοινοβουλίου. Μετά τον θάνατο του παππού του (1399), ο πατέρας του ανέτρεψε τον Ριχάρδο Β΄ και έτσι ο Ερρίκος κλήθηκε και ορίστηκε διάδοχος του θρόνου. Στη συνέχεια, ο Ερρίκος Δ΄ του έδωσε τον τίτλο του Πρίγκηπα της Ουαλίας και του Δούκα του Λάκανστερ.
Όταν ο Ερρίκος ήταν 16 χρονών λόγω της κακής υγείας του πατέρα του, είχε αναλάβει την ηγεσία των αγγλικών δυνάμεων στην Ιρλανδία στον πόλεμο εναντίον του Όουεν Γκλύντουρ. Το 1410-1411 είχε αναλάβει πλήρως την ηγεσία της χώρας, αλλά όταν ο πατέρας του ανάρρωσε του αφαίρεσε όλες της αρμοδιότητες του και τον απομάκρυνε από το βασιλικό συμβούλιο.
Ερρίκος Δ’
Κατά την διάρκεια της απουσίας του Ερρίκου από το βασίλειο, ο Ερρίκος Δ΄ τον κάλεσε στο παλάτι για να του ανακοινώσει ότι την θέση του στον θρόνο θα έπαιρνε ο αδερφός του, Θωμάς. Αφού ο Ερρίκος Δ΄ έμαθε ότι δεχόταν επίθεση από τον Χάρρυ Πέρσι στέλνει τον Θωμά και τον συντρίβει.
Μέχρι το 1408 ο βασιλιάς Ερρίκος Δ’ μένει απασχολημένος με την επανάσταση των Ουαλών και στην συνέχεια με την κακή κατάσταση της υγείας του. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ερρίκος Ε’ αυξάνει την δύναμή του με την βοήθεια των θείων του, Χένρυ και Τόμας Μπόφωρτ. Τα δύο αδέρφια Μπόφωρτ προτείνουν την παραίτηση του βασιλιά και την αντικατάστασή του από τον μικρό πρίγκηπα. Αυτή η απόφαση ενόχλησε έντονα τον βασιλιά με αποτέλεσμα να διώξει τον γιό του από το βασιλικό συμβούλιο.
Άνοδος στον θρόνο
Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Δ’ στις 20 Μαρτίου 1413, στέφεται βασιλιάς της Αγγλίας ο Ερρίκος Ε’ στις 9 Απριλίου 1413 στο Αββαείο του Ουέστμινστερ. Η τελετή έγινε κατά την διάρκεια μίας χιονοθύελλας, πράγμα που ανησυχία στον λαό της Αγγλίας.
Ο Ερρίκος Ε΄ έδωσε από την αρχή μεγάλη προτεραιότητα στη δημιουργία μιας εθνικής πολιτικής με την ένωση όλων των Άγγλων εναντίον των αντιπάλων τους χωρίς εμφύλιες διαμάχες. Συγχώρεσε όλους τους προηγούμενους εχθρούς του, έθαψε ξανά με τιμές τον Ριχάρδο Β΄, αποκατέστησε τον νεαρό Έντμουντ Μόρτιμερ και επέστρεψε τους τίτλους, τις τιμές και τα εδάφη σε όλους όσους είχαν αδικηθεί τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη πλευρά, στάθηκε πολύ σκληρός σε όλους όσοι απειλούσαν να διαταράξουν την ενότητα του βασιλείου του, όπως έγινε με την καταστολή της εξέγερσης των Λολλάρδων τον Ιανουάριο του 1414, οπότε θανάτωσε στην πυρά τον παλαιό του φίλο Σερ Τζον Όλντκασλ (1417).
Ο Ερρίκος Ε’ καθιέρωσε για πρώτη φορά τα αγγλικά ως επίσημη γλώσσα του βασιλείου, της βασιλικής αυλής και της προσωπικής του αλληλογραφίας του από την εποχή της νορμανδικής κατάκτησης πριν από 350 χρόνια, και δημιούργησε στους υπηκόους του αγγλική συνείδηση.
Πόλεμος με την Γαλλία
Μετά την αποκατάσταση της ειρήνης στο εσωτερικό της Αγγλίας ο Ερρίκος Ε΄ στράφηκε σε πόλεμο με τη Γαλλία. Κύριες αιτίες του πολέμου ήταν οι παλαιές εμπορικές διαφορές και η στήριξη των Γάλλων στον Όουεν Γκλύντουρ. Την ίδια περίοδο, υπήρχαν έντονες διαμάχες στο εσωτερικό της Γαλλίας μεταξύ του Καρόλου ΣΤ΄ (βασιλιά της Γαλλίας) και του γιού του, και η διανοητική ασθένεια του Γάλλου βασιλιά. Επίσης τα παλιά δικαιώματα διεκδίκησης του γαλλικού στέμματος του Εδουάρδου Γ΄, προπάππου του Ερρίκου Ε΄, ήρθαν ξανά στην επικαιρότητα στην αγγλική κοινή γνώμη.
Μετά τη μάχη του Αζενκούρ ο Σιγισμούνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επισκέφτηκε τον Ερρίκο με την ελπίδα να αποτρέψει τον πόλεμο με τη Γαλλία. τον Σιγισμόνδο και τον έχρισε ιππότη του Τάγματος της Περικνημίδας, ο δε Σιγισμούνδος με τη σειρά του έχρισε τον Ερρίκο Ε΄ Ιππότη του Τάγματος του Δράκου. Ο στόχος του Βασιλιά Ερρίκου στον πόλεμο με την Γαλλία ήταν η ένωση των δύο λαών ειρηνικά κάτω από το ίδιο στέμμα, αλλά αυτή η επιθυμία του δεν εκπληρώθηκε λόγω του θανάτου του.
Μάχη του Αζενκούρ
Διάδοχος του γαλλικού θρόνου
Ο Ερρίκος μετά από χρόνια προετοιμασίας κατέκτησε τη βόρεια Νορμανδία και στη συνέχεια πολιόρκησε την πόλη Ρουέν που βρισκόταν στο δρόμο για το Παρίσι. Παρόλο που οι κάτοικοι παρακάλεσαν τον βασιλιά να ανοίξει τις πύλες λόγω τις πείνας, ο Ερρίκος αρνήθηκε με αποτέλεσμα να πεθάνουν.
Τον Ιανουάριο του 1419 έπεσε η Ρούεν και ακολούθησε η τιμωρία των Γάλλων που αντιστάθηκαν. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ο Ερρίκος έφτασε έξω από το Παρίσι όπου είχε στο πλευρό του το νέο δούκα της Βουργουνδίας, Φίλιππος Γ΄, μαζί με τους Γάλλους ακόλουθούς του. Μετά από έξι μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων έγινε η συμφωνία να παντρευτεί ο Ερρίκος Ε΄ την Αικατερίνη της Γαλλίας, κόρη του Καρόλου ΣΤ΄, και να οριστεί ο ίδιος ο Ερρίκος διάδοχος του γαλλικού θρόνου. Ο Ερρίκος συνέχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις, κατέλαβε το Κάστρο του Μοντερώ, επίσης το Μελάν λίγο έξω από το Παρίσι μετά από πολιορκία, και επέστρεψε κατόπιν στην Αγγλία.
Αικατερίνη της Γαλλίας
Θάνατος
Το Μάρτιο του 1421 ο αδελφός του Ερρίκου, Θωμάς, Δούκας του Κλάρενς, διεξήγαγε απερίσκεπτα νέα επίθεση, και γνώρισε μεγάλη συντριβή από τις δυνάμεις των Γάλλων και των Σκωτσέζων στη μάχη της Μπωζέ, όπου σκοτώθηκε και ο ίδιος. Ο Ερρίκος αποφασίζει να κάνει μία νέα εκστρατεία στην Γαλλία για την καταστροφή που είχε κάνει ο αδερφός του. οι δυνάμεις του Ερρίκου πολιόρκησαν και κατέλαβαν το Ντρε. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ξεκίνησαν την πολιορκία της Μω, που έπεσε στα χέρια των Άγγλων στις 2 Μαΐου 1422. [18] Ο Ερρίκος Ε΄ πέθανε στη συνέχεια αιφνιδίως στις 31 Αυγούστου 1422 σε ηλικία 35 ετών στο Κάστρο της Βενσέν, με πιθανότερη αιτία θανάτου τη δυσεντερία από την οποία προσβλήθηκε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Μω.
Λίγο πριν το θάνατό του όρισε αντιβασιλέα και κηδεμόνα του γιου του Ερρίκου, που ήταν βρέφος 8 μηνών, τον αδελφό του, Δούκα του Λάνκαστερ. Ο Ερρίκος δεν πρόλαβε να γίνει βασιλιάς και μετά τον θάνατό του απεβίωσε και ο Κάρολος ΣΤ’. Η ταφή του έγινε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ στις 7 Νοεμβρίου 1422, μάλιστα σύμφωνα με δική του επιθυμία, ετάφη δίπλα στον στενό του φίλο Ρίτσαρντ Κώρτνεϋ, ο οποίος είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διακυβέρνηση, ενώ ακούγεται ότι ήταν και ο καθοδηγητής του Ερρίκου.
Αββαείο του Ουέστμινστερ