Ελέω εμού. Χα!

Η τελετή ξεκίνησε στις 9 πμ όταν η Παπική πομπή ξεκίνησε από το Παλάτι του Κεραμεικού. Στην κορυφή της πομπής βρισκόταν επίσκοπος πάνω σε μουλάρι ο οποίος κρατούσε ψηλά τον  σταυρότου Πάπα, ο οποίος εισήλθε πρώτος στη Παναγία των Παρισίων, υπό τον ύμνο Tu es Petrus, και έλαβε την θέση του σε θρόνο κοντά στον υψηλό βωμό. Η τελετή έλαβε χώρα σε διαφορετικές πλευρές του ναού για να δοθεί έμφαση στην αποσύνδεση των θρησκευτικών και των κοσμικών πτυχών. Ένα μη επανδρωμένο αερόστατο, φωτισμένο με 3.000 κεριά σε σχήμα του βασιλικού στέμματος, απογειώθηκε από τη μπροστινή πλευρά του ναού της Παναγίας των Παρισίων κατά την διάρκεια της εορτής.

Προτού εισέλθει στην Παναγία των Παρισίων, ο Ναπολέοντας περιβαλλόταν από έναν μακρύ λευκό σατινέ χιτώνα κεντημένο με χρυσή κλωστή ενώ η Ιωσηφίνα φορούσε παρομοίως ένα λευκό σατινέ φόρεμα αυτοκρατορικού ύφους κεντημένο με χρυσή κλωστή. Κατά την διάρκεια της στέψης ήταν ντυμένος επίσημα με βαρύ μανδύα στέψης, από κόκκινο βελούδο και επένδυση δέρματος  ερμίνας. Το βελούδο καλυπτόταν από κεντημένες χρυσές μέλισσες, οι οποίες σχεδιάστηκαν με βάση τις χρυσές μέλισσες που βρισκόταν στα εμβλήματα που ανακαλύφθηκαν στον Μεροβίγγειο τάφο του Χιλδέριχου. Ήταν σύμβολο που συνέδεε το παρελθόν των Βουρβόνων και συνέδεε τη νέα δυναστεία με τους αρχαίους Μεροβίγγειους- αυτοί πριν τον Καρλομάγνο, ξέρετε… Η μέλισσα αντικατέστησε το fleur-de-lis στα αυτοκρατορικά παραπετάσματα και ενδύματα. Ο μανδύας ζύγιζε τουλάχιστον 3,6 κιλά (8 λίβρες) και στηριζόταν από τέσσερις αξιωματούχους.Η Ιωσηφίνα ήταν παράλληλα ντυμένη επίσημα με παρόμοιο κόκκινο βελούδινο μανδύα κεντημένο με μέλισσες με χρυσή κλωστή και επένδυση δέρματος ερμίνας, η οποία στηριζόταν από τις τρεις αδελφές του Ναπολέοντα. Υπήρχαν δύο ορχήστρες με τέσσερις χορωδίες, πολυάριθμες μπάντεσ του στρατού που έπαιζαν ηρωικά εμβατήρια και πάνω από τρεις χιλιάδες μουσικοί. 400μελής χορωδία ερμήνευσε τα “Mass” και “Te Deum”. Λόγω της καταστροφής του παραδοσιακού βασιλικού στέμματος κατά την διάρκεια της επανάστασης- της Γαλλικής ντε, εκεί που σκότωσαν το βασιλιά για να μην έχουν στέμματα και τελετές- το αποκαλούμενο Στέμμα του Ναπολέοντα , κατασκευάστηκε για να μοιάζει με μεσαιωνικό και είχε την ονομασία «στέμμα του Καρλομάγνου» για την περίσταση αυτή. Βρισκόταν στον βωμό κατά την διάρκεια της τελετής. Ενώ το στέμμα ήταν καινούριο, το σκήπτρο φημολογείται πως ανήκε στον Κάρολο Ε΄ και το σπαθί στον Φίλιππο Γ΄.

Η στέψη ξεκίνησε με την απαγγελία του ύμνου, Veni Creator Spiritus, συνοδευόμενο από τον στίχο «Κύριε, στείλε το Πνεύμα σου» και ως απάντηση, «Και ανανέωσε την όψη της γης», μαζί με την προσευχή της Νηστείας της Πεντηκοστής, «Ο Θεός, ο οποίος δίδαξε τις καρδιές των πιστών σας δίνοντας τους το φως του Αγίου Πνεύματος,…». Μετά η ακόλουθη προσευχή, «Παντοδύναμος, αιώνιος Θεός, δημιουργός των πάντων…».Κατά την διάρκεια της Λιτανείας, ο Αυτοκράτορας και η Αυτοκράτειρα παρέμειναν καθήμενοι, γονατίζοντας μόνο για ικετεύσεις. Ο Αυτοκράτορας και η Αυτοκράτειρα ήταν και οι δύο αλειμμένοι στο κεφάλι και τα χέρια τους με χρίσμα–ο Αυτοκράτορας με τις προσευχές, «Θεέ, Υιέ του Θεού…» και «Θεέ που οδήγησες στον θρίαμβο του Αζαήλ επί των Συρίων…», και η Αυτοκράτειρα με την προσευχή, «Θεέ, Πατέρα της αιώνιας δόξας…»—ενώ την ίδια ώρα ψελνόταν το αντίφωνο  «Ζάντοκ ο ιερεύς…». Τότε ξεκίνησε το “Mass”. Μετά από απαίτηση του Ναπολέοντα, η προσευχή της Παρθένου Μαρίας (ως προστάτιδος του ναού) ψάλθηκε αντί της προσευχής της ημέρας. Μετά την επιστολή τα αυτοκρατορικά σύμβολα ευλογήθηκαν ένα προς ένα, και παραδόθηκαν στον Αυτοκράτορα και την Αυτοκράτειρα.

Τη στιγμή της στέψης όταν ο Πάπας ανέφερε, «Παρέλαβε το αυτοκρατορικό στέμμα…», ο Ναπολέων γύρισε και απομάκρυνε το στεφάνι δάφνης από το κεφάλι του, τοποθετώντας το στέμμα στην θέση του και στη συνέχεια έστεψε την γονατίζουσα Ιωσηφίνα με ένα μικρό στέμμα πάνω από έναν σταυρό, τον οποίο είχε τοποθετήσει αρχικά στο κεφάλι του. Οι επικριτές του Ναπολέοντα αναφέρουν πως άρπαξε το στέμμα από τον Πάπα, και πως η πράξη αυτή έδειχνε απίστευτη αλαζονεία. Ο Ναπολέων συμβόλιζε πως γινόταν αυτοκράτορας με βάση τις δικές του αξίες και την θέληση του λαού, και όχι λόγω θρησκευτικής χειροτονίας. Ο Πάπας γνώριζε για την κίνηση αυτή από την αρχή και δεν είχε αντίρρηση. Στην ενθρόνιση του Ναπολέοντα ο Πάπας είπε, «Ο Θεός ας σε χρίσει στον θρόνο αυτό και ο Χριστός ας σου δώσει την δύναμη να κυβερνήσεις μαζί του το αιώνιο βασίλειο του». Όντας περιορισμένος, ο Πίος Ζ΄ αναφώνησε την φράση Vivat imperator in aeternum! («Μακάρι ο Αυτοκράτορας να ζήσει για πάντα!»), που επαναλήφθηκε από όλες τις χορωδίες, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε το “Te Deum”. Με τα χέρια του στην Βίβλο, ο Ναπολέων ορκίστηκε:

«Ορκίζομαι να διατηρήσω την ακεραιότητα της επικράτειας της Δημοκρατίας, να σέβομαι και να επιβάλω τον σεβασμό για το Σύμφωνο και την ελευθερία της θρησκείας, την ισότητα των δικαιωμάτων, την πολιτική και αστική ελευθερία, το αμετάκλητο της πώλησης εθνικών γαιών. Ορκίζομαι να μην αυξήσω τους φόρους παραβλέποντας τους νόμους, να διατηρήσω τον θεσμό της Λεγεώνας της Τιμής και να κυβερνώ με μοναδικό συμφέρον την ευτυχία και την δόξα του γαλλικού λαού». Το κείμενο παρουσιάστηκε στον Ναπολέοντα από τον Πρόεδρο της Γερουσίας, τον Πρόεδρο της Βουλής και τον γηραιότερο Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μετά την ορκωμοσία παρουσιάστηκαν τα νέα διάσημα «Ο τρις δοξασμένος και τρις αύγουστος Αυτοκράτορας Ναπολέοντας στέφθηκε και ενθρονίστηκε. Ο Αυτοκράτορας να μακροημερεύσει!» Κατά την διάρκεια των επιδοκιμασιών του πλήθους ο Ναπολέων, περιτριγυρισμένος από αξιωματικούς, αποχώρησε από το ναό ενώ η χορωδία έψαλλε “Domine salvum fac imperatorem nostrum Napoleonem”—«Ο Θεός να σώσει τον Αυτοκράτορα μας Ναπολέων».

Ταπεινός.