Σαν σήμερα στις 23/6 του 1946 πεθαίνει ο Αριστείδης Στεργιάδης.
Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών, εάν η Ελλάδα ήθελε να παραμείνει στην Ιωνία, θα έπρεπε για μια ολόκληρη πενταετία να δίδει εξετάσεις, ισότιμης διοίκησης και αμεροληψίας απέναντι σε όλους όσοι κατοικούσαν στη Σμύρνη και γενικότερα στη Μικρά Ασία, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος.
O Βενιζέλος προκειμένου να επιτευχθεί η αμεροληψία, η χρηστή διοίκηση και να αποφευχθεί η αντεκδίκηση των Μικρασιατών Ελλήνων έναντι τόσων αιώνων αυθαιρεσιών των Τούρκων, έδωσε οδηγίες στον Στεργιάδη για ισότιμη μεταχείριση και δικαιοσύνη.
Ο Στεργιάδης, ψυχρός ρεαλιστής, όχι μόνο εφάρμοσε τα όσα του παράγγειλε ο Βενιζέλος για ισοπολιτεία, δικαιοσύνη, ειρηνική συμβίωση κ.λπ., αλλά έφτασε να παίρνει το μέρος των Τούρκων. Δεν συμπαθούσε και τους κληρικούς οπότε κατηγορήθηκε ότι ήταν ανθέλλην ( μα φυσικά).
Οι Έλληνες δεν τον χώνευαν. Θώρησαν ότι επεδίωκε την καταστροφή τους και όταν αυτή ήρθε έριξαν την ευθύνη στον “τουρκόφιλο” Στεργιάδη. Καμία αυτοκριτική. Ποτέ.