Σαν σήμερα στις 11/12 του 1843 γεννήθηκε ο Ρόμπερτ Κοχ, Γερμανός γιατρός και ερευνητής ο οποίος ασχολήθηκε με τις λοιμώδεις ασθένειες.Το 1882, ο Κοχ ανακάλυψε τον βάκιλο της φυματίωσης του ανθρώπου, τον γνωστό από τότε ως «Βάκιλο του Κοχ», καθώς επίσης και το Δονάκιον της χολέρας..
Στο απόγειο της φήμης του, το 1890, ο Κοχ απεικονιζόταν σε γκραβούρες ως κάτι παραπάνω από ήρωας: ιππεύοντας ένα λευκό άλογο και κραδαίνοντας μικροσκόπιο, ήταν ο Αγιος Γεώργιος της Ιατρικής που καταπατούσε τον όφι της φυματίωσης. Τη δεδομένη στιγμή ο γερμανός μικροβιολόγος είχε υπαινιχθεί ότι βρισκόταν κοντά στην ανακάλυψη του φαρμάκου της ασθένειας. Δεν επρόκειτο για επίσημη ανακοίνωση, ούτε μετά βεβαιότητας δήλωση. Οπως όμως γράφει ο Τόμας Γκετς, ένας υπαινιγμός του και μόνο ήταν αρκετός ώστε φθισικοί να αρχίσουν να φτάνουν κατά χιλιάδες στο Βερολίνο: «Στους κατοίκους του θα έμοιαζε σαν ένα προσκύνημα των ζόμπι. Ηταν οι ζωντανοί-νεκροί της Ευρώπης που γέμιζαν ξαφνικά την πόλη τους (…) αναζητώντας μια φανταστική ουσία που επισήμως δεν υπήρχε». Υπήρχε ωστόσο στον νου του εμπνευστή της ως το τρόπαιο το οποίο θα του επέτρεπε να ξεπεράσει τον Παστέρ.- τον μεγαλύτερό του αντίπαλο (αν και, όπως γνωρίζουμε εκ των υστέρων, ο μηχανισμός της ασθένειας δεν μπορούσε να υπερνικηθεί με τα μέσα της εποχής: θα χρειαζόταν η ανακάλυψη της πενικιλίνης και έπειτα της στρεπτομυκίνης, του αντιβιοτικού που εν τέλει θα τη θεράπευε, το 1946). Τον Νοέμβριο όμως του 1890 ο Κοχ παρουσίασε με ελάχιστες λεπτομέρειες, με επίμονη μυστικότητα στην παραγωγή, αλλά με το γνωστό του θάρρος, έχοντας δοκιμάσει το παρασκεύασμα στον εαυτό του, τη θεραπεία της φυματίωσης. Η «φυματίνη» δόθηκε από τον ίδιο σε επιλεγμένους γιατρούς και νοσοκομεία, χωρίς όμως συστάσεις για τη μεθοδολογία ή τη δοσολογία. Στο μεταξύ οι χειρισμοί τού έως τότε αυστηρού και μεθοδικού Κοχ κατέληξαν σε «μια ανεξέλεγκτη διαδικασία, αναρχία μάλλον παρά πείραμα». Οι συνάδελφοί του, έχοντας εμπιστοσύνη στο όνομά του, χορηγούσαν τη «φυματίνη» σε ασθενείς, άστατα όμως, χωρίς καθοδήγηση και καθορισμένο καθεστώς θεραπείας.Ο Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, στο κατώφλι της δημοσιότητας ως λογοτεχνικός πατέρας του Σέρλοκ Χολμς, γιατρός ο ίδιος και έχοντας πρόσβαση στα στοιχεία της πρώτης παρουσίασης του Κοχ τον Νοέμβριο του 1890, είχε σπεύσει να διατυπώσει δημόσια στην Αγγλία τις τεκμηριωμένες αμφιβολίες του για την αποτελεσματικότητα της «φυματίνης». Οταν στα τέλη του έτους δημοσιεύθηκε στη Γερμανία μια περιληπτική έκθεση πεπραγμένων αποκαλύφθηκε ότι από τις 2.172 περιπτώσεις λήψης της θεραπείας μόνο 28 είχαν ιαθεί.
Η φήμη του Ρόμπερτ Κοχ δεν ανέρρωσε από το φιάσκο της «φυματίνης» – ακόμη και όταν το 1892 επέδραμε ως κομάντο στο Αμβούργο, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης τότε, το οποίο βρέθηκε ξαφνικά να μαστίζεται από επιδημία χολέρας. . Συντάσσοντας μια έκθεση για τις άθλιες συνθήκες υδροδότησης στο Αμβούργο (σε αντίθεση με τη γειτονική Αλτόνα που δεν είχε πληγεί από τη χολέρα χάρη στο καθαρό νερό της), ο Κοχ απέδειξε οριστικά και αμετάκλητα την ανάγκη τοποθέτησης φίλτρων στις εγκαταστάσεις… Το ειδικευμένο στις μολυσματικές ασθένειες ομοσπονδιακό ινστιτούτο της Γερμανίας φέρει έως σήμερα το όνομά του, συμβολική τιμή στην πρωτοποριακή του έρευνα.
