Πρώτα πρώτα ο Χίτλερ -ένας Αυστριακός μετανάστης – στις 25/2 το 1932 αποκτά την γερμανική υπηκοότητα για να θέσει μετά υποψηφιότητα ως καγκελάριος (επίσης αν το πάμε έτσι , ο Μότσαρτ γεννήθηκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους – το Σάλτσμπουργκ εκεί ήταν τότε- έτσι οι Αυστριακοί μπορούν να λένε ότι ο Μότσαρτ είναι δικός τους αλλά ο Χίτλερ Γερμανός και όπως όλοι καταλαβαίνουμε κάλλιο να σου βγει το μάτι…)
Αλλά το σημερινό είναι αφιερωμένο στο 493 μ.Χ όταν μετά από ένα χρόνο πολιορκίας της Ραβέννας ο Οδόακρος συμφώνησε σε ειρήνη με το Θεοδώριχο (ή Θευδέριχο-αυτό ήταν η Βυζαντινή απόδοση- το κανονικό του στα γερμανικά σήμαινε “δύναμη του λαού” που ήταν αρχηγός των Οστρογότθων και τοποτηρητής των Ιταλικών κτήσεων του Βυζαντίου μετά από συμφωνία με τον Ζήνωνα τον αυτοκράτορα…
Για να γιορτάσουν το γεγονός, οι δυο πλευρές οργάνωσαν συμπόσιο κατά τη διάρκεια του οποίου ο Θεοδώριχος δολοφόνησε τον Οδόακρο με τα ίδια του τα χέρια.( με αυτόν μας είχε τελειώσει η ρωμαϊκή εποχή. Αυτός έδιωξε τον τελευταίο Ρωμαίο αυτοκράτορα Ρωμύλο Αυγουστύλο. Ήταν σπουδαίος τύπος- αλλά πλήρωσε την εμπιστοσύνη που έδειξε -τον μεθύσανε και μετά ο Θεοδώριχος κατέβασε το σπαθί και τον έκοψε στη μέση😱…)
Όπως και ο προκάτοχός του, ο Θεοδώριχος ήταν φαινομενικά βασιλικός αντιπρόσωπος της Κωνσταντινούπολης. Στην πραγματικότητα, όμως, οι Βυζαντινοί δεν είχαν κανένα τρόπο να τον ελέγξουν και οι κάθε λογής διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών γίνονταν ως ίσος προς ίσο. Ο Θεοδώριχος, παρ’όλα αυτά, σεβάστηκε την επιθυμία του Ζήνωνα και επέτρεψε στους Ρωμαίους πολίτες να συνεχίζουν να υπάγονται στο ρωμαϊκό δίκαιο παρά το γεγονός ότι οι Γότθοι κάτοικοι του βορρά ζούσαν με τους δικούς τους νόμους. Επιπλέον, όταν το 519 ένας εξαγριωμένος όχλος κατέστρεψε τη συναγωγή της Ραβέννας, ο βασιλιάς απαίτησε να την ξαναχτίσουν με δική τους χρηματική επιβάρυνση.
.jpg)
Ο Θεοδώριχος επεδίωξε τη συμμαχία ή την υποταγή όλων των άλλων γερμανικών λαών της Δύσης. Συμμάχησε με τους Φράγκους μέσω του γάμου του με την Αυδοφλέδα, αδερφή του Κλόβις Α΄ (του Χλωδοβίκου δηλαδή) και πάντρεψε τις δικές του γυναίκες-συγγενείς με πρίγκιπες και βασιλιάδες των Βησιγότθων, των Βανδάλων και των Βουργουνδών. . Κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της εξουσίας του, ο Θευδέριχος υπήρξε de facto ηγέτης των Βησιγότθων και παρέμεινε πολιτικά και στρατιωτικά ενεργός μέχρι το θάνατό του. Το 552, ο καθολικός βασιλιάς των Βουργουνδών Σιγισμούνδος σκότωσε το γιό του τον Σεργέρικο που ήταν και εγγονός του Θευδέριχου. Ο Θευδέριχος αντέδρασε άμεσα εισβάλλοντας στην αντίπαλη επικράτεια και προσάρτησε το νότιο κομμάτι της το 523. Το υπόλοιπο συνέχισε να κυβερνάται από τον αδερφό του Σιγισμούνδου, τον Αρειανό Γοδόμαρο ο οποίος βρισκόταν υπό την προστασία των Γότθων και ενάντια στους Φράγκους που είχαν αιχμαλωτίσει τον Σιγισμούνδο. Το γεγονός αυτό σήμανε το απόγειο της βασιλείας του Θευδέριχου αλλά το 523 ή το 524, ο νέος καθολικός βασιλιάς των Βανδάλων ο Χιλδέριχος φυλάκισε την Αμαλφρίδα και εξουδετέρωσε τη Γοτθική φρουρά του Θευδέριχου. Ο Θευδέριχος ετοίμαζε την εκδίκησή του κατά των Βανδάλων όταν, τελικά, πέθανε το 526.
Υ.Γ Αυτό το έβαλα όλο γιατί έχει ωραία ονόματα.