ή πώς μια συνθήκη γίνεται περίπου αφορμή για πόλεμο…
Σαν σήμερα 19/2 του 1878 υπογράφηκε μετά από έναν (ακόμα) ρωσοτουρκικό πόλεμο η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου , η οποία δημιουργούσε μια ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ ΜΕΓΆΛΗ Βουλγαρία. Τόσο μεγάλη που όλοι οι άλλοι εκτός από τους Βούλγαρους έπαθαν εγκεφαλικό- το ίδιο που έπαθαν οι Βούλγαροι όταν σχεδόν τρεις μήνες μετά υπογράφηκε η συνθήκη του Βουκουρεστίου , που μίκραινε τη Βουλγαρία αρκετά για να γλυτώσουν όλοι οι άλλοι το εγκεφαλικό… Αλλά , επειδή πίσω έχει η γνωστή αχλάδα την ουρά, οι Βούλγαροι- που το είχαν στο πανί δεμένο ότι η Βουλγαρία θα γίνει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ μετά από αυτή τη νίλα πήραν μέρος στον Α Βαλκανικό, και μετά στο Β Βαλκανικό , και μετά στον Α Παγκόσμιο κτλ κτλ..
Η Αχλάδα με την ουρά της..😊
Οι Τούρκοι, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για τη μεταφορά του στρατού τους χρησιμοποιούσαν μεταγωγικά ιστιοφόρα πλοία. Τα πλοία αυτά είχαν στενή πλώρη και στρογγυλή πρύμνη και το σχήμα τους προσομοίαζε σε αχλάδι. Συνήθως τον οπλισμό και τις προμήθειες τα έβαζαν σε ένα μικρό καραβάκι το οποίο ήταν δεμένο πίσω από το μεταγωγικό. Όταν ένα τέτοιο πλοίο πλησίαζε σε ένα ελληνικό νησί, εάν οι παρατηρητές του νησιού έβλεπαν αυτό το μικρό καραβάκι πίσω δεμένο πίσω από το μεγάλο, έστελναν το μήνυμα πως «πίσω έχει η αχλάδα (όπως ονόμαζαν τα μεταγωγικά) την ουρά» που σήμαινε πως το πλοίο είναι πολεμικό και πρέπει η πόλη να ετοιμαστεί για επίθεση.