Με αφορμή το μάθημα της Ιστορίας του Μεσαιωνικού κόσμου, θα επισημάνουμε ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας – την περίοδο του «κυνηγιού μαγισσών» – το οποίο αποτελεί μια απόδειξη της επιρροής που μπορεί να έχει η θρησκεία στην κοινωνία και την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Σαν σήμερα, στις 5 Δεκεμβρίου 1484, ο πάπας Ιννοκέντιος Η΄ εξέδωσε την παπική βούλα «Summis Desiderantes Affectibus», περί μαγείας και ιεράς εξέτασης. Με το διάταγμα αυτό αντιμετωπίστηκε ο κίνδυνος της μαγείας, ιδιαίτερα σε μέρη της Βόρειας Γερμανίας, και άνοιξε ο δρόμος για το «Malleus Maleficarum», ένα δημιούργημα των πρωταγωνιστών του παραπάνω διατάγματος.
Το «Malleus Maleficarum» παρείχε λεπτομερείς οδηγίες για τον εντοπισμό, τη δίωξη και την τιμωρία των κατηγορουμένων για μαγεία. Αυτό οδήγησε σε μια περίοδο εντατικοποίησης του κυνηγιού μαγισσών, με αποτέλεσμα την καταδίκη και την εκτέλεση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, κυρίως γυναικών, που κατηγορούνταν για μαγεία. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν σε μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της Μεταρρύθμισης.
Η εποχή της Μεταρρύθμισης ήταν μια περίοδος μεγάλων αλλαγών και αναταραχών στην Ευρώπη. Οι ιδέες της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου εξαπλώθηκαν και προκάλεσαν αντιδράσεις σε πολλές περιοχές. Η Καθολική Εκκλησία αντιμετώπιζε την απειλή της απώλειας πιστών, επιδιώκοντας ταυτόχρονα , να διατηρήσει την εξουσία και την ενότητά της.
Η εστίαση στη βόρεια Γερμανία ήταν σημαντική για διάφορους λόγους. Καταρχάς, η περιοχή αυτή ήταν γνωστή για την εξάπλωση των αιρέσεων και την πρακτική της μαγείας. Οι πιστοί εκεί είχαν αποκτήσει ανεξάρτητη θρησκευτική σκέψη και αμφισβητούσαν την εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας. Επιπλέον, η βόρεια Γερμανία ήταν μια περιοχή με πολιτικές αναταραχές και αντιπαραθέσεις μεταξύ διαφόρων εξουσιαστικών φορέων. Έτσι, η Καθολική Εκκλησία προσπάθησε να ενισχύσει την εξουσία της και να εξασφαλίσει την υποστήριξη των πολιτικών αρχών στην περιοχή.
Το «Summis Desiderantes Affectibus» ήταν μια απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις που επέτρεπε στους ιεροεξεταστές να ανακρίνουν και να εξολοθρεύουν τους υποτιθέμενους μάγους και αιρετικούς, με πρακτικές, όμως, που οδήγησαν σε μαζικές καταδίκες και εκτελέσεις. Έτσι, η παπική βούλα συνέβαλε στην εδραίωση της εξουσίας της Καθολικής Εκκλησίας και στην αποτροπή της εξάπλωσης των προτεσταντικών ιδεών.
Τα παραπάνω γεγονότα αποτέλεσαν μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της Ευρώπης, όπου η θρησκευτική αντιπαράθεση και ο φόβος για την εξάπλωση της μαγείας οδήγησαν σε βία και καταπίεση. Επηρεάστηκε, με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο η κοινωνία αλλά και η πολιτική της εποχής, πράγμα που είχε μακροχρόνιες συνέπειες για την Ευρώπη.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η επιρροή του «Malleus Maleficarum» μειώθηκε σταδιακά και η κοινωνία άρχισε να αμφισβητεί την ύπαρξη και την επικινδυνότητα της μαγείας. Η επανεξέταση των μεθόδων και η απόρριψη του έργου οδήγησαν σε μια αλλαγή στην αντίληψη για τη μαγεία και τις μάγισσες.
ΠΗΓΗ: https://www.kathimerini.gr/istoria/562763545/san-simera